W roku 1335, pomiędzy istniejącymi wówczas dwoma korytami Wisły. Kazimierz III Wielki założył nowe miasto, nadając mu własne imię. Celem powstania Kazimierza miała być ochrona od południa stolicy państwa - Krakowa. Wagę przedsięwzięcia podkreśla szybko podjęta budowa murów obronnych z narożnymi basztami i czterema bramami oraz potężnych kościołów: parafialnego Bożego Ciała i augustiańskiego św. Katarzyny. Plan miasta odzwierciedlał typowe dla średniowiecza założenia urbanistyczne z regularnie rozplanowanymi ulicami, otaczającymi centralny plac, którego fragmentem jest obecny Plac Wolnica.

Istotnym wydarzeniem w dziejach Kazimierza stało się zlokalizowanie na terenach dawnej wsi Bawół w roku 1495 tzw. "miasta żydowskiego" ("oppidum iudaeorum") decyzją Jana Olbrachta, który z powodów politycznych i ekonomicznych polecił przesiedlić tamże Żydów zamieszkujących dotychczas w Krakowie. Tak powstała dzielnica żydowska, wyraźnie oddzielona od zamieszkanej przez chrześcijan, przez wiele wieków rozwijała się autonomicznie.

Powstawały liczne synagogi (z których obecnie istnieje 7), szkoły i uczelnie, cmentarze, a także okazałe domy mieszkalne, szczególnie szybko bogacących się kupców i bankierów żydowskich. Dawny Kazimierz dzielił się na część chrześcijańską i żydowską. Miasto żydowskie obejmowało teren obecnych ulic Miodowej, Starowiślnej, Św. Wawrzyńca, Wąskiej, Józefa i Nowej, były one wydzielone parkanami i kamiennym murem, który istniał do 1800 roku. Natomiast na przecięciu ulic Jakuba i Józefa mieściła się jedna z trzech bram wjazdowych.

Centrum stanowiła dzisiejsza ulica Szeroka. Tam też, a także w sąsiednich uliczkach powstały liczne bóżnice, cmentarz, łaźnia kahalna oraz liczne kamienice.

• Ulica Szeroka
• Dojazd
• Atrakcje
• Partnerzy